Sevgili aysun, gerçekten MS tanýsý konduðunda, ilk baþta çok üzülmüþtüm.En fazla da artýk biþey yapamayacaðýmý,kimseye faydalý olamayacaðýmý sanmýþtým.Yavaþ yavaþ hastalýðýmý kabullenmeye baþladýkça yapabildiklerimi daha iyi görmeye baþladým ve farkýndalýðým arttý.Eskiden vücuduma çok iyi
bakmazdým,kendimi çok yorar ve sýnýrýmý bilmezdim,kendimi zorlardým.Þimdi vücudumun sesini dinliyorum,
yorulduðum zaman dinleniyor ve en önemlisi kaslarýmý korumak için spor yapýyorum.Kendime vakit ayýra
mazken daha çok vakit ayýrmaya baþladým.Kendimi,ailemi,arkadaþlarýmý,çevremdeki insanlarý daha iyi
tanýmaya baþladým.Yeni arkadaþlar edindim.Bazý hatalar yaptým belki de ama bunlar da kendimi daha iyi
tanýmam için bir vesile oldu.Rabbim bütün hastalara þifalar versin inþallah...