| PSİKOLOG AYHAN BİNGÖL - MS VE ÇOCUKLARIMIZ |
| (1/1) |
|
oslem: Anne ya da babanın MS'li olması çocukların sosyal ilişkilerini ve ruhsal gelişimlerini etkileyebilecek unsurlardan biridir.Bu etkilerin farkına varmak ve olumlu yaklaşmak çocuğun sağlıklı bir birey olarak yetişmesini sağlayacaktır. İçinde bulunduğumuz yüzyılın başından itibaren insanoğlu kronik hastalıklarla mücadelesini sürdürmektedir.Özellikleri itibari ile yaşama ekseninin tam ortasında yer alan hastalık bireyin toplumsal,kültürel ve duygusal ilişkilerinide etkilemektedir. MS ve benzeri kronik rahatsızlıklar bir sağlık sorunu iken gerekli özen gösterilmediği takdirde toplumsal bir soruna dönüşümü çok kolay olmaktadır.Sağlığımızla ilgili sorunlar,içinde bulunduğumuz aile ilişkilerinide derinden etkilemektedir.Bu konuda özellikle çocuklar üzerindeki etkilerine göz atmanın yararlı olacağını düşünmekteyim. MS'in çocuklar üzerindeki olası etkileri ve onlar için yapabileceklerimiz: 1) Kabus görme ve parçalı uyku sonucunda doğan uykusuzluk. 2)Çevreye karşı aşırı dikkat. 3)Ajitasyon ve huzursuzluk, 4)Suçluluk duygusu, 5)Hasta ebeveyne aşırı bağımlılık, 6)Okul başarısızlığı(özellikle kritik devreler söz konusuysa) 7)Sinirlilik 8)Konsantrasyon bozukluğu, 9)Duyguları ifade edememe, 10)Duygusal gerilim sonucu ağlama nöbetleri, 11)Korku ve yoğun kaygı, 12)Sosyal izolasyon 13) Hasta ebeveyni taklit 14)İlerleyen yaşlarda utanç ve gizleme eğilimi, 15)İnkar ve kabullenmeme dolayısıyla taleplerinde aşırı ısrar. Tüm bu sorunlarla baş edebilme yöntemlerimizi ve çocuğumuzu önceden olduğu gibi aile içinde mutlu bir birey olarak görmek için yapmamız gerekenler şöyle anlatılabilir: 1)Çocuğun güvenebileceği karşılıklı bir ilişki geliştirilmelidir.Verilen sözlerin tutulması,çocuğun her ihtiyacında yanında anne babanın varlığını hissetmesi guven duygusunuda arttıracaktır. 2)MS hakkında çocuğun anlayacağı dilde bir anlatım yapılmalıdır. 3)Oyun,resim ,müzk ve drama çalışmaları ile çocuğun kendini ifade etme araçları geliştirilmelidir. 4)Çocuğa,yaşanan sorunlarla ilgili sorumluluğunun bulunmadığını net bir biçimde anlatılmalıdır. 5)Çocuğun oyun aktivitelerine katılmalı ve güven verecek şekilde yardımcı olunmalıdır., 6)Çocuğa bol bol dokunun oyunlar bunun en doğal yoludur. 7)Çocuğun dikkatle dinlenmesi,hikayesinin aniden bölünmemesi gerekmektedir. 8)Aile içindeki olası gerilim hissettirilmemelidir. 9)Gizlilik ve utanç duymaması sağlanmalıdır. 10)Özellikle bu dönemde çocuk azarlanmamalıdır. 11)Ona sorumluluk yüklenmemeli,rahatlamasını ve ferahlamasını sağlayacak ortam hazırlanmalıdır. 12)Olası davranış bozukluklarına karşı nötr kalınmalıdır. 13)Kritik bir devrede olabileceğini düşünerek sürekli izlenmelidir. Unutulmamalı ki, çocuklarla ilgili yaşanan bu sıkıntılı durumlar ne kadar süreceğini bilmediğimiz bir dönemi kapsıyor.Bu nedenle çocuğa gerçeği,sadece gerçeği anlayabileceği bir dilde ifade edebilmeliyiz. Hastalıkla baş edebilmek,sosyalleşmek ve bilinçli biçimde örgütlenmek,tedavi disiplinine sadık kalmak, hekimimize güvenmek ve gerektiğinde yardım istemekle mümkündür. Psikolog Ayhan Bingöl |
| Navigasyon |
| Mesajlar |