Ben 11 yil önce ilk 1 yil arastirmalardan sonra ,doktorlar sen MS sin deyince,en kücük kizim 1 yasini yeni gecmisti ,ilk aklimdan gecen cocuklarim olmustu ,ben evde yatarken halsizlikten ,cocuk kendini nasil da zorluyordu üzerime battaniye örtebilmek icin
Öyle caresiz kalma durumuna dayanamiyordum,icim icimi yiyordu....ve bu günleri görecegimi ,böyle rahat olacagimi hic tahmin bile edemezdim ozamanlar ..... MS i hic kabullenmedim,devamli arastirdim, gitmedigim yer kalmadi ,her gittigim yerde de bir adim daha yaklasmistim bu hastaligi cözebilmek icin...nasil ki Doktor boynumla ilgili teshisi koymustu,ben nasil agladim anlatamam...Artik yillarca ugraslarim aramalarim sona ermisti ve ben rahatlamistim,neyapmam gerektigini cok iyi biliyordum..O günden bu güne de sükürler olsun ALLAH'ima ,MS denilen bu hastaligin belirtilerini yasamadim .Insallah herkes bu günleri görür,tek istegim bu .Bu hastalikla rahat olunmuyor ,mutlu yasanmiyor
