tekerlekli sandalyedeki melek

[hikmet]

Bu akþam gördüm, inanmazdým eskiden, melekde neymiþ derdim bazen... Yok yok uçmuyordu, baþýnda o halkada yoktu... Filimlerde gösterilen, kitaplarda anlatýlanlardan epeyce farklý, ama çok daha güzeldi... Aþýk oldum belki meleðe, belki oda bana aþýk oldu, ama söyleyemezdi, söyleyemedide... Ona bir civciv aldým, kurmalý olanlardan... 2 ytl verdim o civcive, bir paket sigarayada hergün 2,5 veriyorum, sonra geriye pis izmaritler ve bende býraktýðý diðer pis þeyler kalýyor...
Eve doðru giderken gördüm meleði, annesi arkasýnda tekerlekli sandalyesiyle götürüyordu meleðimi... Civcivi alýrken baktým yanýmdan geçtiler... Aldýktan sonra civcivi yetiþmek için hýzlandým biraz... Bende tekerlekler yoktu ya, ama bacaklar vardý... Meleðimdede vardý bacaklar, ama onda birde araba ve anne desteði vardý... Benim evimden farklý bir yöne doðru gittiler, ben hýzlandým, sonra abla bakarmýsýn diye seslendim... Gelince yanlarýna, abla bu civcivi yeðenime aldým aslýnda ama meleðime verebilirmiyim dedim... Baktý anne, teþekkürler, ama birilim oynamaz, 22 yaþýnda dedi... Sen onu kime niyet ettiysen ona ver dedi... ama ona vermeye niyet ettim dedim ve verdim civcivi... Meleðim 22 yýldýr belki o tekerlekli sandalyesinde geçti benim geçtiðim yerlerden annesiyle birlikte.. Ben 7 yaþýmda okula baþladýðýmda o daha yeni geliyordu dünyaya...
Otobüslerdeki þu tutma þeylerinde garip olaylarý yazýyorlar ya, benim doðumumdan bir iki hafta önce Sahra çölüne kar yaðmýþ... Meleðimin doðumundan önce neler oldu bilmem, ama doðumudur belki baþka güzel þeyleri müjdeleyen, ya da gerek yoktur meleðimi müjdelemeye bile... O zaten doðumuyla göstermiþtir, görmek isteyenlere mucizeleri...