Umut etmek...

[ceren]

Hepimiz umutlarýmýzýn esiri deðil miyizdir çoðu zaman
umut etmeyi yaþam tarzý haline getirmiþizdir
umdukça büyümüþüzdür belki de
ama umutlarýn tükendiði yerde de kalakalmýþýzdýr
tamamen çýplak ve savunmasýz...

bu anda bile ayakta kalma savaþý veririz
kimi zaman nedenini bile bilmeden
sonunda mutlu olur muyuz diye düþünmeden
umut ederiz
ve ettikçede olgunlaþýrýz
mutluyuzdur ayný zamanda
neden mi?
umutlarýmýz bize mutluluk verir
huzur verir...
gerçekleþir kimi zaman
kimi zamanda gerçekleþmez
ama genede mutluyuzudur...


umut ettiklerimiz bize bir çok þey kazandýrýr
güç kazandýrýr
sevgi kazandýrýr
sevginin bir anlamýda umut deðilmidir zaten
umdukça sevmez miyiz
sevdikçe umutlanmaz mýyýz
zamanla alýþýr oluruz umutlara
vazgeçemez oluruz...
geriye baktýðýmýzda sadece umutlarýmýzla ayakta olduðumuzu
umutlarýmýzýn bizi kuvetlendirdiðini görmez miyiz
sonrada bakarýz halimize ve þöyle deriz
sevgi umutlardan ibarettir umutsa umutsuzluktan...
 

Umutlarýmýz bitmesin tükenmesin...