ka_sus
|
|
« : 24 Mart 2008 - 19:43:22 » |
|
Ben sonbahar’larý ,bu yüzden çok sevdim….. çok uzun zaman önceydi.1999 sonbaharý, çok sevdiðim bir þemsiyem vardý. Beyaz ,üzerinde, pembe ve mavi gökkuþaðý gibi, renkleri olan. Bir hastane koridorunda, kaybettim onu… Çok aradým ,hatta ilan vermeyi bile düþündüm “þemsiyemi kaybettim,hükümsüzdür. Yazýsýyla.. Dýþarýda saðanak þeklinde yaðan ,delice bir yaðmur vardý… Nasýl cesaret edebilirdim ki,onsuz dýþarýya çýkmaya… Beyaz önlüklü,biri yaklaþmýþtý yanýma Senin hiç güneþin olmayacak dedi,bundan sonra.. Dýþarýya baktým yaðan yaðmura Boþ ver, güneþim olmasa da Yaðmur ne güzel yaðýyor… Yürüdüm sonbahar da,yaðmur damlalarý altýnda…. Bir daha,hiç þemsiyem olmadý ama doyasýya yaþadým Baharlarýmýn sonlarýný daima………belki aþka davetiye çýkaracak kadar gücüm olmasa da platonik aþklar edinirdim. þemsiyesiz baþlýklar altýnda sonra yaðmurlar dindi sevgisiz bakýþlarda. güneþ parlýyordu ama güneþle de düþman olduk sonuçta...beni koruyacak ne bir þemsiyem,nede gözlerimi kamaþtýran güneþim olmadý asla.. platonik bir aþk’ tý ancak bana kalan. ..cezalandýrýlmýþtým. Týpký kafeste uçmak isteyip de uçamayan bir kanarya gibi… hayat zordu doðru ama sevdiðim için katlanýr olmuþtum böyle acýlara… gözleri altý kararmýþ güneþ görmemeye mahkum bir genç kýzdým artýk nede olsa..güneþim, ne platonik aþkým nede rengarenk þemsiyem, ben artýk karanlýk yüzün güneþe hasret yanýyým……… sadece sonbaharlarý yaþayaným….
|